 Σε μια σχέση σε μια συνύπαρξη υπάρχει το όσο θέλεις, θέλω.
Γιατί απλούστατα έχει σπουδαία επιρροή μεταξύ των δυο συμβαλλόμενων. Τελειώνει η σχέση αυτή όταν ξαφνικά θέλει ο ένας και δεν θέλει ο άλλος ή δεν θέλει κανείς απο τους δύο! Αφής στιγμής όμως η σχέση αυτή υφίσταται σημαίνει πως όσο θέλει ο ένας, θέλει και ο άλλος. Εάν θέλει ο ένας θέλει και ο άλλος.  Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου*
Πατρότητα. Το σημαντικότερο κεφάλαιο στην ζωή του ανθρώπου μετά την μητρότητα. Ένα κομμάτι που είναι αναγκαίο και απαραίτητο στην αφετηρία της ζωής του, ως βρέφος από τα πρώτα βλέμματα του, τα πρώτα γέλια, τις πρώτες φωνούλες, τα πρώτα σκιρτήματα, τα πρώτα κλάματα.  Δεν ξέρω τι είδος άνθρωπος είσαι, αν είσαι της λεπτομέρειας η αν είσαι της ουσίας εγώ ένα πράγμα ξέρω, πως όλα έχουν τη χάρη τους. Όταν είναι η κατάλληλη στιγμή τότε πρέπει να εστιάσεις και στα δύο. Μην ξεχνάς το δέος που σου προκαλεί το δάσος αλλά και στο θαύμα της λεπτομέρειας στα δένδρα. Έχουν όλα σημασία και αξία. Πρέπει να κατέχεις αυτήν την τεχνική να απολαμβάνεις να μετατρέπεις την λεπτομέρεια σε ουσία, το μεμονωμένο σε ευρύτερο μέρος συνόλου και ακριβώς το αντίθετο δηλαδή να κρατάς στο τέλος την ουσία παρά να απαριθμείς συνεχώς τις λεπτομέρειες.
Απαιτείται να κοιτάζεις τα πράγματα σφαιρικά και αντικειμενικά. Είναι άραγε τόσο σημαντική αυτή η λεπτομέρεια και της δίνεις τόση μεγάλη αξία; ή εδώ κάπου πρέπει να κρατήσεις μόνο την ουσία και να προχωρήσεις; Και πως θα ξεχωρίσεις ποια είναι η ουσία; Η απάντηση κρύβεται στην βαρύτητα που δίνεις σε αυτό που βλέπεις σαν πρόκληση. Για κοίταξε το. Ίσως αύριο να το προσπεράσεις με τηνίδια ταχύτητα που σήμερα σε έχει προκαλέσει.  Αντικρίζοντας καθημερινά, διάφορα παραδείγματα σχέσεων τόσo από κοντά όσο και στα κοινωνικά δίκτυα, διαπιστώνω με μεγάλη λύπη πως οι περισσότεροι άντρες είναι συναισθηματικά και εκφραστικά μη διαθέσιμοι. Και για να μην παρεξηγηθώ επειδή είμαι γυναίκα, δεν λέω ότι εμείς είμαστε τέλειες. Οι περισσότερες γυναίκες όμως είναι πάντα πιο εκφραστικές γιατί εκ φύσεως ασχολούνται με τον ψυχικό τους κόσμο από τι συνηθίζουν οι άντρες.
 Έχω γνωρίσει όπως κάθε άνθρωπος λογής ανθρώπους, μα ειλικρινά πιο ελκυστικό από τον ταπεινό δεν βρήκα. Κάθε ταπεινός άνθρωπος κρύβει μια γλυκύτητα, μια τρυφεράδα, μια εξευγενισμένη ψυχή που βάζει φρένο στην ανθρώπινη απληστία, στην θνητή έπαρση, στην παροδική υπερβολή και την ματαιοδοξία. Ο ταπεινός είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ντρέπεται να φανεί αδύναμος μπροστά στους άλλους, δεν ντρέπεται να δείξει την μειονεκτική του θέση συγκριτικά με άλλους, δεν ντρέπεται για την αποτυχία του και την απουσία δύναμης και ισχύος. Ταπεινώνεται ακόμα πιο πολύ, όταν αναγνωρίζει πως τα λάθη του τον έβαλαν σε τάξη και σε πειθαρχία. Είναι αυτός που ενώ γνωρίζει ότι υπάρχει δύναμη δεν την επιδεικνύει πάντοτε.  Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι ζηλεύουμε. Άλλοι σπανία άλλοι περιστασιακά και άλλοι συχνά. Το ασταμάτητα πάει για τους νοητικά ανισόρροπους και αν δεν το ψάξουν τότε είναι καταδικασμένοι να υποφέρουν οι ίδιοι αλλά και οι γύρω τους. Εντούτοις όμως η ζήλια εμπίπτει μέσα στα φυσιολογικά συναισθήματα και δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας όταν είναι διαχειρίσιμη.  Και ποιος δεν θέλει θα μου ‘λεγες αλλά έλα όμως που οι περισσότεροι άνθρωποι όταν πεθαίνουν είναι μόνοι, μετανιωμένοι, θλιμμένοι νιώθοντας παρατημένοι από τους γύρω τους αλλά και παραιτημένοι από μια τελευταία σταλιά χαράς. Είναι γεγονός πολύ λίγοι άνθρωποι φεύγουν από αυτή τη ζωή με περίσσευμα βαθιάς ικανοποίησης και παρηγοριάς. Όλα ξεκινούν από αυτό: Το λάθος του ανθρώπου να πιστεύει καταρχάς ότι θα ζήσει αιώνια και ας γνωρίζει πως ο χρόνος περνάει και φθείρει στο πέρασμα του τα πάντα.  Η προθυμία είναι αρετή όχι η εξαναγκασμού και συμφέροντος αλλά αυτή που πηγάζει από ατομική θέληση και από προσωπικη καλή διάθεση. Αυτήν που γίνεται γιατι το θες να γινει επειδη επιθυμείς να ικανοποιήσεις, έτσι για να ικανοποιηθείς εσύ τις πλείστες φορές και να νιώθεις πως ανήκεις κάπου και συντελείς με την προσπάθεια σου σε μια κατάσταση.
 Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου*
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το άπειρο. Πάνω σ’αυτό βασίζεται όλη η κοσμοθεωρία του σύμπαντος: άπειροι γαλαξίες, άπειροι πλανήτες, άπειρα αστέρια και μετεωρίτες, η ζωή διαδέχεται το θάνατο και αντίστροφα. Και αν κάποιοι από μας πιστεύουν στην αιώνια ζωή ακόμα και αυτή βασίζεται στο άπειρο, γιατί απλούστατα ο ίδιος ο Δημιουργός είναι το άπειρο.  Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου*
Όταν είμαστε μικροί και ανώριμοι έχουμε την τάση να πλάθουμε φανταστικές ιστορίες και να λέμε αθώα ψέματα χωρίς να βλάπτουμε τον μικρό μας εαυτό και τους άλλους έτσι για να συναρπάσουμε την παρέα και να γίνουμε το επίκεντρο και να αναδειχθούμε παράλληλα μέσα στα διάφορα κοινωνικά σύνολα. Ωστόσο πλάθουμε ένα εαυτό ο όποιος κρύβει άλλες αλήθειες και εάν συνεχίσει στην ενηλικίωση και στην ωρίμανση να κατασκευάζει κόσμους φανταστικούς τότε δεν θα μπορεί πλέον να κρυφτεί ή να δικαιολογηθεί.  Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου* Το 2015 είχα βιώσει ένα ατυχές γεγονός-ατύχημα λόγω προβλήματος αποσυμπίεσης στην καμπίνα ενός αεροπλάνου. Στην συνέχεια μεταξύ 2017 - 2018 και έπειτα από σωρεία διαδοχικών εξειδικευμένων ιατρικών εξετάσεων στην Κύπρο στο Γενικό Νοσοκομείο και Ινστιτούτο Νευρολογίας, έγινε τελική διάγνωση ότι πάσχω απο νευροαισθητήρια βαρηκοΐα με απώλεια ακοής στις ψηλές συχνότητες.  Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου*
Άσε την λογική να σου λύσει ένα πρόβλημα, να σου οργανώσει τα οικονομικά, να σε προσγειώσει όταν η παρορμητικότητα σε κυριεύει, να χαλιναγωγήσει τις ορμές σου, να σου υπενθυμίσει τα σημαντικότερα για να σταματήσεις να καταπιάνεσαι με αυτά που ξεχνιούνται γρήγορα. Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου* Γεννηθήκαμε στην ίδια πόλη στην ίδια χώρα, είμαστε όμως διαφορετικοί. Ίσως να γεννηθήκαμε και σε διαφορετικές χώρες και πάλι όμως είμαστε διαφορετικοί όσο και να φαίνεται ότι μοιάζουμε. Έχουμε κοινούς σκοπούς έχουμε κοινά ενδιαφέροντα όμως στην αντίληψή διαφέρουμε και κάπου εδώ πρέπει να σου πω ότι πρέπει να με σέβεσαι.
Πρέπει να σέβεσαι την διαφορετικότητα και να αποδέχεσαι πως δεν είναι όλοι εσύ και στο κάτω-κάτω ποιος είσαι εσύ να νομίζεις πως πρέπει να σου μοιάζουν οι υπόλοιποι. Ποιος είσαι εσύ να πιστεύεις πως οι επιλογές σου, οι σκέψεις σου και τα θέλω σου θα πρέπει να ακολουθούνται από τους άλλους με το ζόρι. Δυστυχώς δεν είσαι κάποια διασημότητα για να σε αντιγράψει κανείς. Γράφει η Γαλάτεια Χαραλαμπίδου* Κάποια στιγμή στη ζωή σου θα συναντήσεις ανθρώπους μορφωμένους κοινωνικά κυρίως, οι οποίοι με μόνο μια τους πρόταση θα σε καθηλώσουν. Θα σε αποστομώσουν γιατί ξέρεις πως αυτοί ξέρουν και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτά που λένε.  Σου εισηγούμαι να το πράξεις και μεταφορικά και κυριολεκτικά. Σε όποια ηλικία και να βρίσκεσαι, κάτω από όποιες συνθήκες. Γιατί όταν μέσα σου πονάς, πονάει και το σώμα σου.
|
PORTFOLIO
|
RSS Feed
